Мисак Мецаренц

ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ / Misak Metsarents / МИСАК МЕЦАРЕНЦ

ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ

Մեծարենց Միսաք Կարապետի (իսկական ազգանունը՝ Մեծատուրյան, հունվար, 1886, գ.Բինկյան (Արևմտյան Հայաստան, Ակն քաղաքին մերձ)–22.6.1908, Կ.Պոլիս) ― հայ բանաստեղծ։
Ծնվել է առևտրականի ընտանիքում, սովորել է հայրենի գյուղի Մեսրոպյան վարժարանում, ապա՝ Սվազի Արամյան դպրոցում (1894-96) և Մարզվանի «Անատոլիա» գիշերօթիկ քոլեջում (1896-1901)։ 1902–ին ընտանիքի հետ տեղափոխվել Կ.Պոլիս, որտեղ մինչև 1905–ը սովորել է Ղալաթիայի Կեդրոնական վարժարանում։ Ուսումն ընդհատել է սաստկացող հիվանդության պատճառով։
Գրել սկսել է 1901–ից։ 1903–ից տպագրվել է պարբերական մամուլում։ Աշխատակցել է արևմտահայ շատ հրատարակությունների՝ «Մասիս», «Հանրագիտակ», «Արևելյան մամուլ», «Լույս», «Սուրհանդակ», «Մանզումեի էֆքյար», «Բյուզանդիոն»։ Աշակերտական տարիներին չափածո փորձերը հավաքել է «Բաբախումներ» ձեռագիր տետրում։ Կենդանության օրոք, 1907–ին, Կ.Պոլսում լույս է տեսել Մեծարենցի բանաստեղծությունների երկու ժողովածու՝ «Ծիածան», «Նոր տաղեր»։
Մահացել է թոքախտից, 1908-ին:

Misak Metsarents

Misak Metsarents ( January, 1886; Pingian village, Vilayet of Kharpert - July 5, 1908; Constantinople, Ottoman Empire) was a leading Western Armenian poet. Misak Metsarents was born in the Pingian village of Vilayet of Kharpert, near Agn. In 1894, he moved with his family to Sepastia, where he attended the Aramian School. Until 1902, he attended the Anatolia Boarding School in Marzvan. From 1902-1905, he attended the Central School in Constantinople. However, tuberculosis forced him to leave his education. The poor poet died July 4, 1908. At the age of 22, the very young poet enriched Armenian poetry with his lyrical and genuine masterpieces. In spite of his sad fate, Misak Metsarents managed to publish in his lifetime two volumes of poetry: “Dziadzan”(Rainbow) (1907) and “Nor dagher” (1907.)

МИСАК МЕЦАРЕНЦ

1886 - 1908

Мецаренц (псевдоним; настоящая фамилия Мецатурян) Мисак — армянский поэт — родился в с. Бинкян Харбердского вилайета (Западная Армения).

Печатался с 1903 года. Автор сборников стихов "Радуга" и "Новые песни" (оба — 1907 год). Лирика его проникнута скорбными раздумьями о судьбе армянского народа, изнывавшего под султанским игом.

Испытал влияние французского символизма. В его наследии значительное место занимают стихи любовно-лирического содержания.

Соч.: в рус. пер. — [Стихотворения], в кн.: Поэзия Армении, под ред. В. Брюсова, М., 1916; в кн.: Антология армянской поэзии, М., 1940; Армянская поэзия в переводах В. Брюсова, Ер., 1956.
Лит.: Ганаланян О., Очерки армянской поэзии XIX-XX вв., Ер., 1964.